Achter de kiezen. Zo is dat. Een prima boek om te lezen, mooi taalgebruik. Ditmaal is een deel van de  geschiedenis geschreven door de nimf met hekskracht. Zij (Circe) verstaat de kunst om de krachten van planten te gebruiken om grote betoveringen uit te voeren. Dit in combinatie met haar goddelijke afkomst en  inzicht maakt dat zij zich uiteindelijk tot een krachtige vrouw ontwikkelt. We lezen en passant meteen delen van de Griekse mythologie, en dat maakt het voor mij tot een interessant boek. Nogmaals goed geschreven. Een mooi boek tijdens de vakantie in Griekenland!!

Ja, daar doet dit hele Vasa project me aan denken. Die commercial van die garnalenpelster, die hele schepen vol garnalen op  haar af ziet komen. Inmiddels heb ik al 7 pakketten bezig en heb ik pas mijn vierde doos geopend. Dus we zijn er nog lang niet. Vooral de derde fase heeft heel veel tijd gekost om alle planken te plakken en goed te buigen. Inmiddels zijn er ook al vijf spanten (die puntjes aan de bovenziijde) afgebroken. Heb ik een van de zijsteunen moeten ondersteunen met extra strips (lucifers) en is er per ongeluk keen punaise in het ruim terecht gekomen, die nu is ingesloten. En het eerste dek dat ik nu plaats past niet. De oipbouw staat te ver naar achteren. Maar verder gaat het voorspoedig hoor, helemaal niet teleurgesteld of zo..

Eigenlijk best een smal gangetje, op de plek van de "koninklijke" balkondeuren, die ook nog eens naar binnen draaien. Het moet iedere keer even passen en meten zijn geweest voordat de nieuwe koninginnen en koning aan "het volk" gepresenteerd konden worden. Dit onnederlands paleis met zijn neo classicistische stijl is als een chique bonbon bovenop de boerenkoolstamppot geplaatst. De inrichting is al net zo on-Nederlands.

Architectonisch pakt Amsterdam uit als het gaat om grandeur en stijl. Geheel opgetrokken uit zandsteen, marmer en andere dure steensoorten conform de exacte maten van de classicistische architectuur heeft Jacob van Campen het stadhuis getekend. Vlak nadat de  Spanjaarden verslagen zijn  en de vrede is ondertekend (1648) geeft het stadsbestuur de opdracht voor het nieuwe stadhuis. De stedemaagd, prachtig afgebeeld in de Burgerzaal laat haar bezoekers weten dat het nu dan toch eindelijk zo ver is dat Amsterdam het centrum vormt  van de oude wereld en de nieuwe, dankzij de VOC rijkdom. Nee, beter en machtiger kan het niet worden. Vrede en handel als kenmerk voor Amsterdam.Je ziet het terug bij de dodenherdenking op 4 mei. Het bronzen beeld in het midden van het paleis, net onder de klok. De stedemaagd draagt de staf van Mercurius (god van handel en boodschapper van de goden) en de olijftak als teken van vrede. Klassieke oudheid is in en ‘hot’ in de 17e eeuw. Symboliek die niet misstaat in onze tijd.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat bij deze classicistische bouwstijl, teruggegrepen wordt naar de klassieke oudheid als het gaat om de vele kunst uitingen die het paleis rijk is. Van Atlas tot Zeus . Je komt ze tegen.

Iedere nis of timpaan vertelt een eigen verhaal. Veelal teruggrijpend op rechtspraak, barmhartigheid, zonden en deugdelijkheid.  Dus het is ook niet zo verwonderlijk dat de rechtspraak plaats vindt op tribunes (tribunaal) zoals die in de oude senaat van Rome. En dan wordt het toch nog heel Nederlands…marmer op ooghoogte, maar hoe verder weg van het oog, hoe goedkoper het materiaal. Van marmer naar gips, van vrijstaande  beelden naar grisées in de vorm van trompe l’oeil boven de doorgangen.

Staat dan wel weer tegenover dat  een van de grootste empire stijl meubilair verzamelingen zich bevindt in het paleis.

Vervolgens heeft het gezelschap plaats genomen in het Restaurant Blue Spoon. We vergeten gewoon de 500 jaar die ligt tussen het paleis en dit restaurant. Ook hier een prachtige inrichting met voornamelijk delfts blauw. Het handelsmerk van Marcel Wanders, een moderne kunstenaar die de vrije hand kreeg bij de inrichting van dit hotel. Zeer de moeite waard om eens te kijken. Het eten was heerlijk, de sfeer ontspannen. En we vergeten meteen maar even de 500 jaar tussen de Spaanse overheersing en de heerlijke Spaanse wijn die we mochten nuttigen. Alsof er niets is gebeurd, zal ik maar zeggen: het bewijst maar weer: handel en vrede, wie wil dat nou niet.

Die zon, dat was natuurlijk een gratis meevallertje op 31 augustus jongstleden. Strak blauwe ‘Spaanse” lucht en een stad badend in onvervalst nazomer licht. Heerlijk. Prima om elkaar te ontmoeten met een kop koffie en wat lekkers in Double Tree, om vervolgens een twee uur durende wandeling te maken in de Haarlemmerbuurt en de Westelijke eilanden.

Spierpijn in de nek blijkt niet uitgesloten, want er werd natuurlijk veel omhoog gekeken naar de sierlijke gevels die veelal vanaf de 17e eeuw reeds op ons staan te wachten, tot we znu konden bewonderden. Tuit- hals- klok- trapezium en trapgevels, ja, dat was beloofd. We hebben ze inderdaad allemaal gezien. De Nieuwendijk (1170) gaf langzaam maar zeker haar geheimen bloot en via de oudste winkelstraat van Amsterdam passeerden we twee sluizen waar in oude tijden ook al een Haarlemmerpoort gestaan heeft. Over gedempte grachten, voor-acherburgwallen kwamen we terecht op de Haarlemmerdijk en straat. Kleurrijke winkeltjes en nog kleurrijker bezoekers vielen ons ten deel.

Samen met wat modernere huizen zoals Jugendstil panden en zelfs wat sociale woningbouw tussendoor. Op diverse plekken zijn natuurlijk wat stops gemaakt, zoals bij het West Indisch Huis, dat echter maar zo’n twintig jaar een echt West Indisch Huis is geweest, daarna heeft het allerlei functies gehad. Het blijft natuurlijk wel fascinerend hoe dichtbij en tastbaar de geschiedenis wordt als je letterlijk voor het gebouw staat. Dat Amsterdam zo langzamerhand overspoelt wordt door toeristen mag bekend zijn. Ook wij ondervonden dit. Maar liefst drie keer zijn we aangesproken door ‘Amsterdammers” in een wat minder vriendelijke manier.

Nou is een groep van 20 ook wel wat veel voor sommige straten, maar een en ander geeft natuurlijk wel te denken. Via het Haarlemmerplein en met zicht op de Haarlemmerpoort (eigenlijk Willempoort 1840) en vierde gebouwde poort, kwamen we gelukkig in een oase van rust terecht: de Westelijke eilanden. ook hier nog een restant van de voormalige (125) pakhuizen, allemaal de moeite waard om even te zien. Daarna keerden we weer het bruisende stadsleven in. Via de Brouwersgracht zijn we met de Noord-Zuid lijn vertrokken naar de Lutmastraat, alwaar ons een indrukwekkende High Wine is geserveerd.

Prima gerechtjes begeleidde de prachtige diverse wijnen die geserveerd zijn door enthousias personeel van het restaurant. Het kaasplankje met maar liefst drie (gelukkig kleine) glazen dessertwijn maakte de lunch rond 16.00 af. Ondanks hier en daar de verdwaalde wesp, was het voor ons weer een bijzonder geslaagd evenement. 

gazpacho soep 6 p