Dat moet ik zien! Hoe zouden ze dat nou doen? Theater Carré geeft het productie bedrijf de ruimte om een 'concert' met Maria Callas opnieuw aan publiek te tonen. En met dit keer de enige echte Maria Callas. Ja, dat mag ik niet missen. Dus volledig op zijn digitaals alles geregeld. Kaarten vervoer en daar gaan we dan. Zit ik uiteindelijk op de 'galerij'. Nou denk je dan, dat valt dan nog wel mee. Nou ik zat stijf in mijn stoel op de vier hoogste rij van het theater, daar in de diepte daar ging het dan gebeuren. 35 man orkest zit klaar en warmt de zaal op. Zelf zoek ik naar wat dan in godsnaam de hologram gaat worden. Waar blijft die witte pop waar dan op geprojecteerd gaat worden? Ik zie geen enkele kunstmatige hindernis of attribuut. Dan plots uit de coulissen aan de linker kant komt ze op. Ze loopt naar het midden en neemt minzaam het applaus in ontvangst. Witte jurk. Ze buigt enigszins naar de ciirigent, handbeweging naar de 1e violisten en dan begint het, Ik denk meteen, we zijn bedonderd. Daar staat gewoon een toneelspeelster die mimiekt.. Maar daar doe ik de zaak echt te kort. Het is daadwerkelijk een hologram. Ongeloofelijk! De hele zaal klapt daadwerkelijk na haar eerste nummer. Voor een digitaal beeld!! En dan wijst Maria magertjes naar de dirigent. Het applaus komt veel sterker nu vanuit de zaal. Het was een werkelijk fascinerend toneelbeeld. Ik kan zeggen ik heb haar gezien. Wel weer wat problemen: ticket kwam niet op de telefoon, echt op de laatste minuut, nieuwe inlog. Auto moest verder weg gezet worden, extra looptijd, dus al met al was ik echt twee minuten voor acht binnen, jas onder de stoel. Maar wat een indrukwekkende avond. Tijdens de pauze weggegaan. Nog even een watertje en rond elf uur weer thuis, een hele ervaring rijker. Wil je zelf zien hoe en wat, klik dan hier

Stoofvlees met paprika   4p

Eerst maar met gif proberen. Twee dagen lang stank in huis en geen resultaat. Wel een muis.. Die zich dus niets aantrekt van dat gif. In een grote boog erom heen loopt. En dan ook nog eens via de keukenkasten gewoon over het aanrechtblad loopt. Dat moet je dan toch maar durven. Met je uitstraling van 'ik woon hier'... Dus dertien euro armer en niets opgeschoten. Nou heb je natuurlijk het idee dat je één muis in huis hebt. Deskundigen (de kassa juffrouw van Praxis) geeft duidelijk aan dat het meestal meerdere muizen zijn. Ja een fijn gesprek was dat.. Ondertussen in het huis elke dag controle rondje: liggen er weer keutels of niet? Schoonmaken. Wel fijn voor de hygiene: elke dag gaat de groenbak uit de keuken nu leeg. En er wordt stipt afgewassen, ja, dat is wel weer een voordeel. Nu zijn we echter weer terug bij af. Ik heb dan maar van pure ellende ouderwetse houten muizenvallen gekocht. Ik zie d'r zo tegenop... Maar het is wellicht toch het meest effectief. Intussen al drie dagen geen muis meer gezien...

Wat ben je nou eigenlijk gewend als het gaat om de natuur. Een weekje in Laag Soeren leert je meer. Dan dan vind je het al bijzonder als je een zwijn tegenkomt. Toch gek. Dat zou toch eigenlijk niet voor zo'n reactie moeten zorgen. Het zou natuurlijker zijn om te weten dat ze er zijn, en niet 'heftig' te reageren als je ze ziet? En toch gebeurt juist dat. Verwondering en opwinding dat je andere levende wezens dan mensen ziet. Een week in een huisje dat eigenlijk  niet meer van deze tijd is, maakt dat je helemaal onthaast. Dat is een luxe. Het vetrek is dan meestal ook wat weemoedig. Maar met de zekerheid dat je altijd weer terug kunt komen..

Geholpen door een klein team (zoals altijd) omschrijft Geert Mak de levens van de Jannen in de familie Six vanaf de 17e eeuw. Het is in de familie traditie om in ieder gezin dat afstamt  van Jan Six de eerstgeboren zoon ook Jan te noemen. Zo ontstaan dus door de eeuwen heen een aantal jan Six'en.. De omslag laat het bekende schilderij zien van Rembrand van Jan Six, die lange tijd tot de vriendenkring van Rembrandt behoorde. Vanuit allerlei zaken die bewaard zijn gebleven in het huis van SIx in Amsterdam reconstrueert Geert het verleden in familie- en breder verband. Het blijken vooral verzamelaars te zijn. Dat zit in de genen. Het familie erfgoed/bezit wordt goed bewaard en bewaakt en overgedragen aan de volgende generatie. Veel van de verzamelingen zijn uiteindelijk in het  Rijksmuseum terecht gekomen. Heerlijk boek om te lezen. Een groot succes. Want iedereen wil nu naar het Six huis, en dat zit nu vol geboekt tot einde 2018. Want dat is wel een mooie traditie. Mensen mochten (vroeger op uitnodiging) komen kijken naar de collectie van Jan Six,en dat kan tot de dag van vandaag